*/ ?>
Αρχική » Άρθρα για Σκύλους » Σκύλος: Δεν είναι το αφεντικό του σπιτιού

Σκύλος: Δεν είναι το αφεντικό του σπιτιού

Μια υγιής σχέση ανθρώπου-σκύλου οφείλει να στηρίζεται στην αγάπη, αλλά και στη σαφή οριοθέτηση της θέσης τους μέσα στο σπίτι. Σε αντίθεση περίπτωση, ο σκύλος θα έχει… το πάνω χέρι!

Σημαντικό για το χτίσιμο μιας σωστής σχέσης ανάμεσα στον άνθρωπο και το σκύλο είναι η εκπαίδευση, όπως επίσης και η τήρηση ενός συγκεκριμένου προγράμματος όσο αφορά τις ανάγκες του τετράποδου φίλου μας (πότε τρώει, πότε πηγαίνει βόλτα και ποιες ώρες απουσιάζουμε συνήθως από το σπίτι). Ο σκύλος μας πρέπει να τα μάθει αυτά ώστε να μην του προκαλείται άγχος, παραδείγματος χάριν, κάθε φορά που φεύγουμε από το σπίτι.
Βασικό βήμα είναι να εκπαιδεύσουμε το σκύλο μας ώστε να μπορούμε να τον κατευθύνουμε χωρίς λουρί αλλά με ήρεμη φωνή (στην αρχή στο χώρο του σπιτού). Αυτό μπορεί να συνεχιστεί έως ότου ανταποκρίνεται σε αυτά που του ζητάμε χωρίς να αποσπάται η προσοχή του από εξωτερικούς παράγοντες. Σημαντικό είναι ότι κάθε σκύλος, όπως κι εμείς άλλωστε, θέλει περισσότερο ή λιγότερο χρόνο για να μάθει κάποια πράγματα. Γι’ αυτό καλό είναι να στραφείτε σε κάποιον εκπαιδευτή για πληροφορίες αλλά και για την κατάλληλη μέθοδο εκπαίδευσης του σκύλου σας. Ακόμα, οι περισσότεροι συμφωνούν ότι μικρές λιχουδιές επιβράβευσης για κάθε θετική ενέργεια του σκύλου βοηθάει πάρα πολύ.
Η τακτική βόλτα με το σκύλο βοηθάει όχι μόνο να διοχετεύσει την ενέργειά του σε κάτι άλλο πέρα από… ζαβολιές στο σπίτι, αλλά και να κοινωνικοποιηθεί και να δεθεί μαζί μας. Και σε αυτή την περίπτωση εμείς είμαστε αυτοί που θα θέσουμε τα όρια αποτρέποντας τον πιστό μας φίλο να μας τραβάει, να επιτίθεται σε άλλους σκύλους, αλλά και ανθρώπους.
Βγαίνουμε πρώτοι από το σπίτι έτσι ώστε να μάθει ο σκύλος ότι μας ακολουθεί και όχι το αντίθετο. Στην αρχή κρατάμε ένα κοντό λουρί ώστε να μάθει ο σκύλος να πηγαίνει δίπλα μας και όχι να μας τραβάει. Σιγά σιγά μπορούμε να μεγαλώσουμε το μήκος του με την προϋπόθεση ότι υπακούει σε φωνητικές εντολές ώστε να σταματήσει όταν υπάρχει κίνδυνος κάποιου αυτυχήματος.
Η ώρα του φαγητού είναι άλλο ένα σημαντικό σημείο εκπαίδευσης. Ο σκύλος έχει την δική του ώρα αλλά και το δικό του φαγητό. Δεν του δίνουμε λιχουδιές την ώρα του δικού μας φαγητού γιατί έτσι τον μπερδεύουμε. Ο σκύλος θα θεωρεί ότι είναι αποδεκτή αυτή η συμπεριφορά φτάνοντας σε κάποιες περιπτώσεις στα άκρα όπως να αρχίσει να παίρνει μόνος του φαγητό από το πιάτο μας. Το ίδιο ισχύει και για την ώρα του ύπνου. Όπως και τα παιδιά μαθαίνουν ότι πρέπει να κοιμούνται στο δικό τους χώρο και όχι στο κρεβάτι των γονιών τους, έτσι και στους τετράποδους φίλους μας δεν επιτρέπουμε να χρησιμοποιούν το κρεβάτι ή τον καναπέ μας, εκτός κι αν τα φωνάξουμε εμείς να ανέβει. Και σε αυτή την περίπτωση πρέπει να είναι για λίγο και  μετά να επιστρέψει στο δικό του χώρο.
Μια ακόμα συμπεριφορά που πρέπει να αποτρέπουμε ο σκύλος μας να κάνει είναι να πηδάει πάνω μας (κάτι που μπορεί να φέρει σε δύσκολη θέση ανθρώπους που δεν το έχουν συνηθίσει ή ακόμα τους φοβίζει). Με κάτι τέτοιο ο σκύλος μας μπορεί να θέλει να δείξει τη χαρά του που μας βλέπει. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι αμέσως να γυρίσουμε την πλάτη μας ή, αν πρόκειται για μικρόσωμο σκυλό να το απομακρύνουμε μαλακά. Αμέσως ο σκύλος θα χάσει το ενδιαφέρον του και σύντομα θα καταλάβει ότι δεν είναι αποδεκτή η συμπεριφορά του.
Για να μάθει ότι πρέπει να κάνει την ανάγκη του σε εξωτερικό χώρο και όχι στο σπίτι είναι σημαντικό στην αρχή να τον βγάζουμε συχνές βόλτες κατά τη διάρκεια της ημέρας ώστε να αποφύγουμε τυχόν… ατυχύματα στο σπίτι και να τον επιβραβεύουμε με χαρούμενη φωνή, ίσως και κάποια λιχουδιά όταν κάνει αυτό που θέλει έξω. Έτσι θα μάθει ότι είναι αποδεκτό να κάνει την ανάγκη του έξω. Κι εμείς, όμως, πρέπει να μάθουμε να διαβάζουμε τη συμπεριφορά του και να τον βγάζουμε βόλτα όταν το έχει ανάγκη.
Με σωστή εκπαίδευση και με συνέπεια λόγου και πράξεων από τη δική μας πλευρά, θα έχουμε μια ευτυχισμένη συμβίωση με το σκύλο μας χωρίς να εκνευριζόμαστε με τη συμπεριφορά του. Στο κάτω-κάτω εμείς είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτό.
Ετικέτες: