Στην εποχή που ζούμε υπάρχουν δύο μέθοδοι εκπαίδευσης: Τα προσωπικά μαθήματα μεταξύ ιδιοκτήτη εκπαιδευτή και σκύλου και τα ομαδικά μαθήματα μεταξύ ενός εκπαιδευτή και πολλών ιδιοκτητών και σκύλων. Ποια είναι όμως η σωστή μέθοδος;

Το να είναι κάποιος ιδιοκτήτης σκύλου δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Είναι μια απόφαση που πρωτίστως θα πρέπει να έχει έρθει μετά από πολύ σκέψη. Εάν μπορεί κάποιος να είναι ιδιοκτήτης σκύλου, εάν έχει το χρόνο να ασχοληθεί με το σκύλο του και εάν έχει την οικονομική κατάσταση ώστε να το συντηρήσει με σωστό τρόπο σε θέματα διατροφής και υγιεινής.

Μέσα σ΄ αυτό τον προϋπολογισμό πρέπει να υπολογίσει και ότι αυτός ο σκύλος για να συνυπάρχει σωστά με τον ιδιοκτήτη του χρειάζεται να δοθούν οι βάσεις που έχουν να κάνουν με κάποιους κανόνες συμπεριφοράς από τη πλευρά του σκύλου. Στην περίπτωση που ο υποψήφιος ιδιοκτήτης συνειδητοποιεί ότι ούτε το χρόνο ούτε τη γνώση αλλά ούτε και την υπομονή έχει ώστε να εκπαιδεύσει το σκύλο του με άρτιο τρόπο, τότε μονόδρομος είναι η βοήθεια ενός επαγγελματία εκπαιδευτή.

Δύο, όμως, παράγοντες είναι αυτοί που τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί στο προσκήνιο μετά την απόφαση του ιδιοκτήτη να έρθει σε επαφή με έναν εκπαιδευτή. Πρώτιστος γνώμονας για ποιο τρόπο εκπαίδευσης θα ακολουθήσει ο σκύλος του είναι ο οικονομικός. Δευτερεύον είναι ο συναισθηματικός. Όπως όλοι γνωρίζεται η εγχώρια οικονομική κρίση έχει φέρει ως αποτέλεσμα πολλούς ιδιοκτήτες, που έχουν πάρει την απόφαση να εκπαιδεύσουν το σκύλο τους, να βάλουν ως βάση την πιο φθηνή λύση, αγνοώντας ή και γνωρίζοντας πολλές φορές, ότι οι φθηνές λύσεις δεν φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Σήμερα υπάρχουν εκπαιδευτές που ωραιοποιούν οικονομικά την εκπαίδευση του σκύλου στο πελάτη και μιλώντας για εκπαιδευόμενους σκύλους μέσα σε 10 μαθήματα. Δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις οι σκύλοι δεν έχουν προλάβει να μπουν σε κάποιο σωστό εκπαιδευτικό πρόγραμμα και τότε ο εκπαιδευτής που ενώ στην αρχή είχε μιλήσει για 10 μαθήματα και αφού έχει βάλει τον ιδιοκτήτη στην διαδικασία της εκπαίδευσης, του ζητά πίστωση χρόνου και πολλές φορές με ανοιχτή ημερομηνία. Και έτσι ενώ η αρχική συμφωνία ακουγόταν ιδεατή ξαφνικά ο ιδιοκτήτης, χωρίς να έχει προβλεφτεί αρχικά, φτάνει να κάνει και 40 μαθήματα για να φτάσει σε μια ολοκληρωμένη εκπαίδευση. Όπως καταλαβαίνετε αυτός ο ιδιοκτήτης έχει βγει εκτός προϋπολογισμού.

Μια άλλη μέθοδος είναι η κατ΄ οίκον εκπαίδευση. Ο ιδιοκτήτης ζητά από τον εκπαιδευτή να εκπαιδεύσει το σκύλο του στην οικία του, και ο λόγος σε πολλές περιπτώσεις είναι ότι δεν μπορεί να αποχωριστεί το σκύλο του. Οι παράμετροι σε αυτή τη μέθοδο, που πολλές φορές δεν λαμβάνονται υπόψη, είναι ότι το κόστος είναι διπλάσιο, μιας και ο εκπαιδευτής κοστολογεί το μάθημα συν τη μεταφορά του στο χώρο του ιδιοκτήτη. Μια άλλη παράμετρος που πρέπει να συζητηθεί από τον εκπαιδευτή, όταν είναι σωστός και τίμιος επαγγελματίας, είναι ότι τα σκυλιά στο χώρο τους λειτουργούν αρνητικά, όπως έχει αποδειχθεί,  μιας και παίρνουν δύναμη από το οικείο περιβάλλον και έτσι σε πολλές περιπτώσεις γίνονται διπλάσια μαθήματα.

Η επόμενη μέθοδος, που πάλι έχει να κάνει με τη μείωση του κόστους όπως την αντιλαμβάνεται ο ιδιοκτήτης του σκύλου, είναι να ενταχθεί σε ένα ομαδικό μάθημα. Βεβαίως και θα υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα αλλά σε καμία περίπτωση ο σκύλος δεν θα είναι σαν κάποιο σκύλο που έχει δουλέψει με τον εκπαιδευτή του και αυτός έχει εστιάσει 100% στο συγκεκριμένο σκύλο.

Και στις 3 περιπτώσεις που προανέφερα πρέπει να επισημανθεί και να κατανοηθεί κάτι πολύ θεμελιώδες ότι στον εκπαιδευτή σε όλες τις προαναφερόμενες μεθόδους δεν του έχει δοθεί η ευκαιρία να κάνει υψηλού βαθμού επαφή με το σκύλο, ώστε να χτίσουν μια άρρηκτη σχέση που αυτή θα επιφέρει την τέλεια αρμονία για μια άρτια εκπαίδευση.

Κατά την άποψή μου η σωστότερη μέθοδος είναι ο σκύλος να μεταφερθεί από τον ιδιοκτήτη στο χώρο της σχολής εκπαίδευσης και να παραμείνει εκεί για όσο χρειαστεί και κατά το τέλος των μαθημάτων, που αυτά θα τα οριοθετήσει ο εκπαιδευτής, θα καλέσει τον ιδιοκτήτη και θα ντρεσσάρει την εκπαίδευση του σκύλου μαζί του και στη συνέχεια εκπαιδευτής, σκύλος και ιδιοκτήτης θα κάνουν κάποια μαθήματα στο σπίτι που θα ζει ο σκύλος. Οι λόγοι που πρέπει να μείνει ο εκπαιδευόμενος σκύλος στο χώρο της σχολής είναι ότι ο εκπαιδευτής θα έχει πολύ περισσότερο χρόνο να μελετήσει τον ψυχισμό του σκύλου, να δημιουργήσει ένα πλάνο εκπαίδευσης και να το εκτελέσει περισσότερες φορές την ημέρα από το να ήταν στο σπίτι του ιδιοκτήτη, όπου ο εκπαιδευτής θα είχε μόνο 1 ώρα στη διάθεσή του για να δει αυτόν τον σκύλο και να ασχοληθεί μαζί του.

Ο κυριότερος όμως λόγος, κατά την άποψη μου μετά από χρόνια ενασχόληση με την κατανόηση των ενστίκτων των σκύλου, είναι ότι όταν ο εκπαιδευόμενος σκύλος φύγει από τον οικείο χώρο του, που του δημιουργεί ασφάλεια και πολλές φορές τον κάνει αντιδραστικό στην εκπαίδευση, και μένει στο χώρο του εκπαιδευτή αυτή η κρυφή δύναμη χάνεται. Και έτσι ο σκύλος γίνεται πιο εύπλαστος στην εκπαίδευσή του και τα μαθήματα τελειώνουν πιο γρήγορα. Άρα και το κόστος μειώνεται σημαντικά. Βεβαίως αυτό προϋποθέτει για τον εκπαιδευτή να έχει τις ανάλογες εγκαταστάσεις για να δέχεται στο χώρο του σκύλους. Όταν όμως δεν τις έχει προτιμά τις προηγούμενες μεθόδους και έτσι βλέπουμε το φαινόμενο της διαφοροποίησης στη μέθοδο της εκπαίδευσης ενός σκύλου.

Εσείς είσαστε αυτοί που θα αποφασίσετε τελικά τι είναι καλύτερο για το σκύλο σας και εάν στην πιο κρίσιμη φάση της ζωής του, που είναι η εκπαίδευση του, δεν εξετάσετε τα πράγματα με καθαρό μυαλό ώστε να έχετε ένα άρτιο αποτέλεσμα. Η απόφαση λοιπόν δική σας!