Ένα ζωάκι στο σπίτι είναι ο καλύτερος σύντροφος για τα παιδιά, αφού τα μαθαίνει να αγαπούν, να προσφέρουν και να επικοινωνούν….
Από τη στιγμή που μπαίνει ένα κατοικίδιο στη ζωή μας, με ένα «μαγικό» τρόπο γίνεται το νέο μέλος της οικογένειας. Χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα, προσοχή, τρυφερότητα, δηλαδή ευθύνες σε καθημερινή βάση. Σε αυτό το πλαίσιο εύκολα αναρωτιέται κανείς, ειδικά όταν έχει ήδη παιδιά: «Γιατί να  υιοθετήσω ένα κατοικίδιο και να φορτωθώ κι άλλους… μπελάδες»; Όμως η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Αν βάλει κανείς στη «ζυγαριά» από τη μία μεριά τα οφέλη και από την άλλη τον κόπο που χρειάζεται να καταβάλλει με την απόκτηση ενός ζώου, «νικητής» θα αναδειχθεί σίγουρα ο ίδιος. Γιατί; Ας δούμε τι έχει να προσφέρει στα παιδιά μας και, συνεπώς, σε εμάς ένα κατοικίδιο:

Συναίσθημα και ευθύνη
Το πρώτο πράγμα στο οποίο «εκπαιδεύεται» ένα παιδί με την άφιξη ενός κατοικιδίου στο σπίτι, είναι η συντροφικότητα. Το ζωάκι δεν είναι άλλο ένα άψυχο παιχνίδι, κάτι που μπορεί να ξεφορτωθεί όποτε θέλει, γεγονός που πρέπει να του εξηγήσουν με σαφήνεια οι γονείς. Είναι ένα ζωντανό πλασματάκι, ένας φίλος και μάλιστα ο πιο πιστός, με τον οποίο στο εξής θα μοιράζεται ατελείωτες ώρες παιχνιδιού αλλά και πρωτόγνωρα συναισθήματα. Όταν έρχεται σε επαφή μαζί του, το παιδί εξωτερικεύεται περισσότερο, γεγονός που δρα ως αγχολυτικό. Έτσι αποβάλλει στρες, ανασφάλειες, νευρικότητα και εκτονώνεται με δημιουργικό τρόπο.

Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να δώσουμε στο παιδί να καταλάβει πως το νέο μέλος της οικογένειας εξαρτάται από εμάς, ή ακόμα καλύτερα από το ίδιο. Ειδικά αν του αναθέσουμε την ευθύνη να το βγάζει βόλτα, να το ταΐζει κ.τ.λ., του παραδίδουμε ουσιαστικά μαθήματα υπευθυνότητας και αφοσίωσης. Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνει να αγαπά με ανιδιοτέλεια, να προσφέρει χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα και να είναι ανεκτικό απέναντι στους άλλους. Οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει το γεμίζουν σιγουριά και πίστη στον εαυτό του, ότι είναι δηλάδή απόλυτα ικανό να φέρει εις πέρας όποια «αποστολή» κι αν του ανατεθεί.

Εκπαιδεύοντας το κατοικίδιό μας ώστε να αποκτήσει σωστή συμπεριφορά, ειδικά όταν εντάσσουμε και το παιδί σε αυτή τη διαδικασία, στην ουσία δίνουμε έμμεσα το καλό παράδειγμα και σε εκείνο. Μαθαίνει να υπακούει σε στοιχειώδεις αλλά απαραίτητους κανόνες που, όσο μεγαλώνει, εξελίσσονται σε ανεκτίμητα εφόδια ζωής.
Τέλος, το κατοικίδιο γίνεται σταδιακά ένα κοινό σημείο αναφοράς για εμάς και τα παιδιά μας, μια καλή αφορμή για να παίξουμε και να μοιραστούμε τον πολύτιμο χρόνο μας. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ένα ζωάκι μπορεί να μας δώσει την αφορμή για να εξηγήσουμε στο παιδί μας έννοιες σοβαρές και δυσνόητες, όπως για παράδειγμα η γέννηση, ο θάνατος κ.ά. Όταν τα παιδιά εκφράζουν τις απορίες τους και ρωτούν επίμονα για όλα αυτά, συχνά μας αφήνουν άφωνους και δεν ξέρουμε πως να τους απαντήσουμε. Είναι πιο εύκολο να μάθουν για τον κύκλο της ζωής με έναν πιο άμεσο και «φυσικό» τρόπο, μέσα από αυτήν τη συμβίωση.

Τέλος, αξίζει να έχουμε κατά νου πως όσα προσφέρει ένα ζωάκι στο παιδί μας, τα προσφέρει απλόχερα και σε εμάς. Και τα έχουμε εξίσου ανάγκη, ειδικά σε μια τόσο δύσκολη εποχή…