Τα πεζοδρόμια της μεγαλούπολης εγκυμονούν κινδύνους, αφού ο σκύλος μας δεν είναι καθόλου ασφαλής όταν τον παρατάμε μόνο του σε αυτά για να κάνουμε τις δουλειές μας…
Κανείς δεν επιθυμεί να αφήνει το σκυλάκι του «έξω» από την καθημερινότητά του. Εξάλλου, το κατοικίδιο είναι μέλος της οικογένειάς μας και, εκτός από σωστή τροφή και καλή υγεία, χρειάζεται δραστηριότητες και «κοινωνική» ζωή. Μόνο έτσι και εκείνο θα είναι ευτυχισμένο και εμείς θα έχουμε τη δυνατότητα να συγκατοικούμε ομαλά μαζί του.

Συνεπώς, είναι αναπόφευκτο συχνά πυκνά, πέρα από τις βόλτες που του κάνουμε, να επιλέγουμε να μας συντροφεύει όταν βγαίνουμε, παραδείγματος χάριν, για εξωτερικές δουλειές. Ωστόσο, στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις είναι εξαιρετικά διαδεδομένη η εικόνα του «αφεντικού» να απολαμβάνει τον καφέ του, ή να πληρώνει τους λογαριασμούς και τον σκύλο να βρίσκεται στην… αναμονή δεμένος με το λουρί του και χωρίς καμία επιτήρηση. Η τακτική αυτή δεν είναι η ιδανική επιλογή για έναν συνειδητοποιημένο ιδιοκτήτη κατοικιδίου. Τα αίτια πολλά και διάφορα. Έχουν να κάνουν με την ασφάλεια τόσο του περίγυρου όσο και του ίδιου του ζώου, καθώς όταν είναι δεμένος χωρίς να τον προσέχει κανείς, είναι εκτεθειμένος σε πολλούς κινδύνους. Τι ακριβώς μπορεί να του συμβεί; Ας δούμε με λεπτομέρειες:

Κάποιος να τον προσέχει
Δεν είναι και τόσο δύσκολο να καταλάβει κανείς πόσο άσχημα νιώθουν οι δεμένοι σκύλοι στα αφιλόξενα πεζοδρόμια της πόλης. Μια ματιά στην… τρομαγμένη μουσούδα τους, αρκεί για να καταλάβουμε πως ως επί το πλείστον δεν απολαμβάνουν αυτήν τη διαδικασία. Πρέπει να έχουμε κατά νου πως ο κόσμος που έχει μαγαζιά ή τυχαίνει να βρίσκεται στον περιβάλλοντα χώρο όπου εμείς αποφασίσαμε να… παρκάρουμε τον τετράποδο φίλο μας, δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται το… ακατάσχετο γάβγισμά του. Γιατί είναι πολλά τα σκυλιά που αγχώνονται όταν παραμένουν «εγκαταλελειμμένα» δηλαδή δεμένα με το λουρί τους, ενώ το αφεντικό τους έχει απομακρυνθεί. Έτσι δεν θα αργήσουν να σηκώσουν στο… πόδι όλη τη γειτονιά και σύντομα κάποιος – με το δίκιο του – θα μας «κατσαδιάσει».

Επιπλέον, δεν αποκλείεται ο σκύλος μας να πάθει… κρίση πανικού, δηλαδή να αγχωθεί τόσο πολύ που να αρχίσει να κάνει ιδιαίτερα νευρικές κινήσεις, με αποτέλεσμα να χτυπήσει ή να μπλεχτεί άσχημα με το λουρί του. Σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να γίνει ιδιαίτερα επιθετικός, ακόμα και απέναντι σε εμάς τους ίδιους, όταν πάμε να τον ξεμπερδέψουμε. Επίσης, μπορεί η φασαρία, τα μηχανάκια και τα κορναρίσματα να τον κάνουν να πεταχτεί στο δρόμο και να θέσει σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή.

Ως γνωστόν, η παρουσία αγνώστων γύρω του μπορεί να κάνει το δεμένο σκύλο μας να νιώσει  άβολα. Πολλοί άνθρωποι που δεν είναι έμπειροι με τα σκυλιά ίσως επιχειρήσουν να τον χαϊδέψουν. Aν εκείνος αισθανθεί απειλή είναι πολύ πιθανόν να δαγκώσει τον άτυχο που βρέθηκε στο δρόμο του. Το χειρότερο… σενάριο ωστόσο θα ήταν κάποιο παιδάκι να πέσει θύμα μιας τέτοιας επίθεσης καθώς, παρά τον «μύθο» που λέει ότι τα σκυλιά δεν επιτίθενται σε παιδιά, η αλήθεια είναι πως συχνά δεν «συμπαθούν» τους μπόμπιρες.

Τέλος, αν θεωρούμε πως ένα λουρί είναι από μόνο του ικανό να προστατέψει το ζωάκι μας δεν πρέπει να ξεχνάμε το εξής: Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να το προστατέψει από κάποιον που θα θελήσει να το αρπάξει. Και είναι σίγουρο πως δεν θέλουμε να το αποχωριστούμε…