Το δέρμα του σκύλου είναι πιο λεπτό και πιο ευαίσθητο από το ανθρώπινο,
γι’ αυτό και οι δερματοπάθειες αποτελούν συνηθισμένο πρόβλημα για τους
τετράποδους φίλους μας. Ας δούμε λιγάκι τη φυσιολογία του, προκειμένου
να καταλάβουμε πώς ένας λίγο πιο «σκληρός» χειρισμός ή ακόμα και τα
λάθος εργαλεία βουρτσίσματος μπορούν να το τραυματίσουν. 
➢    Η εξωτερική επιφάνεια του δέρματος είναι η επιδερμίδα. Πρόκειται για μια επιφάνεια με φολιδωτή υφή, που διαφοροποιείται σε πάχος ανάλογα με το σημείο του σώματος. Στη μύτη και τις πατούσες παρουσιάζεται στην πιο σκληρή μορφή της,  ενώ στις μασχάλες και τη βουβωνική χωρά είναι ιδιαίτερα λεπτή και ευαίσθητη.
➢    Κάτω από την επιδερμίδα βρίσκεται το δέρμα, το οποίο δημιουργεί τις αποφύσεις: τους θύλακες της τρίχας, τους σμηγματογόνους αδένες, τα νύχια και τους ιδρωτοποιούς αδένες. Οι ιδρωτοποιοί αδένες των σκύλων βρίσκονται μόνο στις πατούσες τους.
Το χρώμα του δέρματος ενός σκύλου μπορεί να διαφέρει από σε ανοιχτό καφέ ή μπορεί να είναι σκούρο με μαύρες στάμπες. Η ουσία που δίνει το σκούρο χρώμα στο δέρμα λέγεται μελανίνη.

Το τρίχωμα του σκύλου
Η ποιότητα του τριχώματος εξαρτάται από μια σειρά παραγόντων, όπως οι συγκέντρωση ορμονών, η διατροφή, η συνολική υγεία του ζώου, η κληρονομικότητα, η ύπαρξη ή μη παρασιτικών οργανισμών και η συχνότητα πλυσίματος και περιποίησής του. Οι σκύλοι που ζουν σε εξωτερικούς χώρους και σε ψυχρό περιβάλλον, αναπτύσσουν ένα ιδιαίτερα πυκνό τρίχωμα που θα τους προστατέψει από τις καιρικές συνθήκες.

Ορμονικές διαταραχές όπως ο υποθυρεοειδισμός, η πλεονεξία οιστρογόνων και το Σύνδρομο Cushing καθυστερούν ή καταστέλλουν την ανάπτυξη της τρίχας και κάνουν το τρίχωμα να δείχνει αραιωμένο. Επίσης, η έλλειψη πρωτεϊνης που αποδίδεται σε παράσιτα, λάθος διατροφή ή κακή υγεία μπορεί να είναι η αιτία για ένα θαμπό, ξηρό και λεπτό τρίχωμα.

Σε περίπτωση που το τρίχωμα του σκύλου σας εμφανίζει κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα, ελέγξτε την κατάσταση με τον κτηνίατρό σας. Η κακή ποιότητα της τρίχας συχνά είναι ένδειξη ασθένειας.

Τριχοφυϊα και κατάπτωση
Το τρίχωμα του σκύλου μεγαλώνει σε κύκλους. Κάθε θυλάκιο έχει μια περίοδο ταχείας ανάπτυξης, ακολουθούμενη από μια ηπιότερη ανάπτυξη και τέλος, μια περίοδο κατάπτωσης. Κατά την τελευταία περίοδο, η τρίχα παραμένει στα θυλάκια μέχρι να αποκολληθεί οριστικά από τη ρίζα της. Όταν ένας σκύλος μαδάει, μια νέα τρίχα γεννιέται και σπρώχνει την παλιά και ο κύκλος ξεκινάει από την αρχή.
Για να μεγαλώσει το τρίχωμα ενός μέσου σκύλου, χρειάζονται τέσσερεις μήνες αλλά υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις ανάλογα με τη ράτσα ή ακόμα και τις ιδιαιτερότητες κάθε σκύλου. Στο Αφγανικό κυνηγόσκυλο, για παράδειγμα, το τρίχωμα χρειάζεται 18 μήνες για να μεγαλώσει. Υπάρχουν επίσης «άτριχες» ράτσες, όπως ο Κινεζικός Λοφιοφόρος (ο οποίος έχει τρίχωμα μόνο στο κεφάλι, την ουρά και τα πόδια) και το Μεξικανικό Xoloitzcuintale (το οποίο είναι συνήθως εντελώς άτριχο εκτός από μια και μοναδική τούφα στο κεφάλι και μερικές τρίχες στην ουρά). Και οι δύο αυτές ράτσες έχουν και την αντίστοιχη τριχωτή εκδοχή τους καθώς η ανυπαρξία τριχοφυίας τους δεν οφείλεται σε πρόβλημα υγείας αλλά σε γενετική μετάλλαξη. Οι περισσότεροι σκύλοι ρίχνουν το τρίχωμά τους τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο. Τα θηλυκά συχνά χάνουν την πλούσια χαίτη τους έξι με οκτώ εβδομάδες αφού γεννήσουν. 

Ο αστικός μύθος λέει ότι οι αλλαγές της θερμοκρασίας είναι ο κυριότερος παράγοντας για τον οποίο τα σκυλιά χάνουν το τρίχωμά τους. Στην πραγματικότητα, ο λόγος είναι οι μεταβολές του ηλιακού φωτός ανάλογα με την εποχή. Οι ανοιξιάτικες, μεγαλύτερες περίοδοι ηλιοφάνειας ενεργοποιούν τη διαδικασία κατάπτωσης που κρατάει από έξι έως και οκτώ εβδομάδες. Το φθινόπωρο, καθώς ο χρόνος ηλιοφάνειας συρρικνώνεται, πολλά σκυλιά χάνουν και πάλι την τρίχα τους.

Όταν αρχίζει η κατάπτωση, φροντίστε να απομακρύνετε μέσω του βουρτσίσματος όσες περισσότερες νεκρές τρίχες μπορείτε. Σε ράτσες με παχύ, διπλό τρίχωμα, διευκολύνετε τη διαδικασία με ένα μπάνιο, το οποίο θα μαλακώσει τις νεκρές τρίχες και θα μπορέσετε να τις απομακρύνετε ευκολότερα.