Μια γατούλα ετοιμάζεται να  «εισβάλλει» στη ζωή μας: Έχουμε όμως σκεφτεί όλες τις παραμέτρους αυτής της συμβίωσης ή μήπως δεν είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε μια τέτοια ευθύνη;
Θέλουμε να υιοθετήσουμε ένα κατοικίδιο και αποφασίσαμε πως αυτό που μας ταιριάζει καλύτερα είναι η γάτα. Γεμάτη τρυφερότητα και με διάθεση για χάδια, είναι ένα από τα πιο αγαπημένα ζωάκια για το σπίτι. Κυρίως επειδή, λόγω της ανεξάρτητης ιδιοσυγκρασίας της, δεν θέλει τόση προσοχή όσο ένας σκύλος που είναι πολύ πιο «γαντζωμένος» στην ανθρώπινη παρουσία.

Παρ’ όλες τις ιδιαιτερότητές της ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν ένα ακόμα… διακοσμητικό αντικείμενο. Αντιθέτως έχει πολλαπλές ανάγκες τις οποίες πρέπει να λάβουμε υπόψη πριν τη βάλουμε στη ζωή μας. Γιατί τότε θα είναι πια πολύ αργά να μετανιώσουμε…

Είναι αλήθεια πως η γάτα είναι ένα «εύκολο» κατοικίδιο. Χρειάζεται ελάχιστη εκπαίδευση, η οποία αφορά κυρίως στη σωστή χρήση του δοχείου της άμμου, κάτι που συνήθως μαθαίνεται γρήγορα και εύκολα. Όμως, πρέπει να έχουμε κατά νου πως επιβάλλεται να είμαστε διατεθειμένοι να της αφοσιωθούμε πλήρως για τα επόμενα 15 – 20 χρόνια, καθώς τόσος είναι περίπου ο μέσος όρος ζωής της. Ακόμα και μια εκδρομή να θέλουμε να πάμε για παράδειγμα, θα πρέπει να δούμε σε ποιον θα την αφήσουμε ή αν θα την πάρουμε μαζί μας. Άρα η καθημερινότητά μας θα συνδεθεί άμεσα με το συμπαθές τετράποδο.

Πριν προχωρήσουμε, ας σκεφτούμε σοβαρά αν ο τρόπος ζωής μας μπορεί να συμβαδίσει με μια γάτα. Για παράδειγμα, έχουμε συνειδητοποιήσει πως όσο πολυάσχολοι κι αν είμαστε, όταν επιστρέφουμε σπίτι από τη δουλειά, πρέπει να φροντίζουμε για το φαγητό της, που είναι δύο γεύματα την ημέρα, να αδειάζουμε καθημερινά το δοχείο της και να το πλένουμε μία φορά την εβδομάδα; Γνωρίζουμε πως πρέπει να την περιποιούμαστε συστηματικά (να τη χτενίζουμε, να την κάνουμε μπάνιο κ.τ.λ.) και φυσικά να της χαρίζουμε τουλάχιστον μισή ώρα παιχνιδιού σε καθημερινή βάση;

Όταν είναι μικρή μια ψιψίνα, χρειάζεται χρόνο προκειμένου να αναπτύξει μαζί μας μια σχέση στοργής που θα μας επιτρέψει να την εκπαιδεύσουμε ώστε να αποφεύγει τις κακοτοπιές και φυσικά να μην μας κάνει το σπίτι άνω κάτω με τα νύχια της. Επίσης, επιβάλλεται να μετατρέψουμε το χώρο μας σε ένα ασφαλές «καταφύγιο» για το ζωάκι μας, ώστε παραδείγματος χάριν να μην υπάρχει τρόπος να πεταχτεί στο δρόμο και να το χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο.

Το κόστος είναι κάτι που θα παίξει σημαντικό ρόλο στην απόφασή μας να πραγματοποιήσουμε αυτήν την υιοθεσία. Η ψιψίνα είναι ένα αρκετά ανέξοδο κατοικίδιο, όμως χρειάζεται, μεταξύ άλλων, να της αγοράσουμε διάφορα αξεσουάρ (παιχνίδια, κρεβατάκι κ.ά.) και φυσικά να φροντίζουμε για την καλή της υγεία με συχνές επισκέψεις στον κτηνίατρο. Μόνο τα εμβόλια ή η στείρωση είναι ένα υπολογίσιμο έξοδο για τον οικογενειακό προϋπολογισμό.

Μήπως κάποιο άτομο στην οικογένεια ή στο στενό μας κύκλο είναι αλλεργικό στις γάτες; Αν δεν υπολογίσουμε και αυτήν την παράμετρο ίσως αργότερα να προκύψουν προβλήματα. Αν πάλι έχουμε παιδιά κάτω των 10 ετών, χρειάζεται προσοχή, αφού συχνά μπορούν να γίνουν βάναυσα με το ζωάκι μας, ενώ ενδέχεται να μην είναι έτοιμα να δεχθούν το νέο τους «συγκάτοικο». Σε περίπτωση που δεν ζούμε σε ιδιόκτητο σπίτι καλό είναι να σκεφτούμε το ενδεχόμενο το νέο μέλος της οικογένειας να βάλλει «φρένο» σε μια επικείμενη μετακόμιση διότι πολλοί ιδιοκτήτες είναι αρνητικοί στα κατοικίδια.

Συνοψίζοντας, μόνο αν πιστέψουμε πως στ’ αλήθεια η οικογένειά μας θα αυξηθεί κατά ένα μέλος, θα είμαστε πραγματικά έτοιμοι να αποκτήσουμε μια γατούλα!