Όσο κι αν δεν το πιστεύουμε μπορεί να συμβεί και σε εμάς να χάσουμε τη γατούλα μας. Μια στιγμή απερισκεψίας είναι αρκετή για να γίνει το κακό, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα μπορέσουμε να την ξαναβρούμε.
Όταν έχουμε υιοθετήσει ένα κατοικίδιο, ο χειρότερος… εφιάλτης είναι το ζωάκι μας να εξαφανιστεί. Έτσι, όταν συγκατοικούμε με μια γατούλα, ειδικά αν έχει ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της προστατευμένη μες στο σπίτι, νιώθουμε τρόμο και μόνο στην ιδέα ότι κάποια στιγμή μια πόρτα ή ένα παράθυρο που ξέμεινε ανοιχτό μπορεί να γίνει η αιτία να τη χάσουμε. Γιατί μια τέτοια ψιψίνα του καναπέ μάλλον θα δυσκολευτεί να βρει το δρόμο του γυρισμού, αφού δεν είναι μαθημένη στα δύσκολα.

Η αλήθεια είναι πως οι περισσότερες γάτες που μεγαλώνουν σε σπίτι και δεν έχουν ιδέα πως είναι  να ζουν στους δρόμους, δεν νιώθουν κάποια ιδιαίτερη επιθυμία να αρχίσουν την εξερεύνηση του μυστηριώδους «έξω κόσμου». Ωστόσο η περιέργεια πάντα υπάρχει κι αν βρεθούν οι κατάλληλες συνθήκες, τότε το ζωάκι μας μπορεί να γίνει… καπνός.

Πως να αποφύγουμε το… σκασιαρχείο
Η πρόληψη είναι πάντα καλύτερη από την… καταστολή, οπότε καλό θα ήταν να προσπαθήσουμε να αποφύγουμε μια τόσο επώδυνη κατάσταση. Επομένως, φροντίζουμε από πολύ νωρίς να την εκπαιδεύσουμε έτσι ώστε να μάθει πως πέρα από την πόρτα βρίσκεται η «απαγορευμένη ζώνη» που ποτέ δεν πρέπει να διαβεί. Πόρτες και παράθυρα επιβάλλεται να παραμένουν ερμητικά κλειστά όταν απουσιάζουμε. Ειδικά σε περίπτωση που μπαινοβγαίνουν στο σπίτι άτομα τα οποία πιθανόν να μη γνωρίζουν ότι έχουμε κατοικίδιο, όπως για παράδειγμα εργάτες. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να έχει στο λουράκι της ταυτότητα με τα στοιχεία μας. Αυτό μπορεί να δράσει αποτρεπτικά σε επίδοξους «απαγωγείς».

Έξι βασικά βήματα
Σε περίπτωση που συνειδητοποιήσουμε πως δυστυχώς το γατάκι μας εξαφανίστηκε, καλό θα ήταν να ακολουθούσαμε τα παρακάτω βήματα προκειμένου να εξασφαλίσουμε την ασφαλή επιστροφή του στην θαλπωρή του σπιτιού:

1. Διατηρούμε την ψυχραιμία μας και αποφεύγουμε τον πανικό γιατί είναι ο χειρότερος σύμβουλος σε τέτοιες περιπτώσεις.
2. Πρέπει άμεσα να σκεφτούμε πόση ώρα λείπει και αν μπορούμε να φανταστούμε σε πιο μέρος θα μπορούσε να έχει καταφύγει.
3. Τριγυρίζουμε στη γειτονιά και ρωτάμε τους γείτονες αν την είδαν. Ψάχνουμε σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακτίνα γύρω από το σπίτι, φωνάζοντάς την με το όνομά της. Κοιτάμε σε εγκαταλελειμμένα σπίτια, οικοδομές, δέντρα, πάρκα κ.ά., ενώ φροντίζουμε να έχουμε πάντα μαζί μας ένα φακό, ακόμα κι αν είναι μέρα, ώστε να τσεκάρουμε και τα σκοτεινά μέρη.
4. Επικοινωνούμε με τους φιλοζωικούς συλλόγους και τα καταφύγια αδέσποτων της περιοχής μας, γιατί κάποιος μπορεί να την βρήκε και να τη μετέφερε εκεί.
5. Φτιάχνουμε αφίσες με μια πρόσφατη, υψηλής ευκρίνειας φωτογραφία της και την κολλάμε σε όσο το δυνατόν περισσότερα σημεία. Δεν ξεχνάμε να γράψουμε σε αυτήν μια περιγραφή της γάτας (ράτσα, χρώμα, μέγεθος κ.ά.) και φυσικά τα στοιχεία επικοινωνίας. Καλό θα ήταν να βάζαμε πως δίνεται και αμοιβή, χωρίς ωστόσο να προσδιορίσουμε το ποσό.
6. Στην ανάγκη μπορούμε να βάλουμε και κάποια αγγελία σε τοπική εφημερίδα.

Αφού κάνουμε όλα τα παραπάνω, αν δεν έχουμε άμεσα αποτελέσματα δεν πρέπει να χάνουμε τις ελπίδες μας και να πηγαίνει ο νους μας στο κακό. Υπάρχουν ζωάκια που βρέθηκαν μετά από πολλές ημέρες, ακόμα και μήνες, σώα και αβλαβή!