Hamster vs Ινδικά χοιρίδια
Με την ίδια λογική που κάθε παιδί διαφέρει από το άλλο, κάθε ζώο διαφέρει ως προς τις ανάγκες, την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα από κάθε άλλο. Σαφέστατα δεν είναι το ίδιο να υιοθετούμε έναν σκύλο, με το να υιοθετήσουμε έναν παπαγάλο ή ένα ενυδρείο.
Η επιλογή ενός κατοικιδίου πρέπει πάντα να είναι σε συνάρτηση με την ηλικία, την ωριμότητα, τον χαρακτήρα και την υπευθυνότητα του παιδιού με το οποίο θα το φέρουμε σε επαφή. Ενδεχομένως ένα σκυλί να αποτελεί πολύ μεγάλη ευθύνη για ένα πεντάχρονο, η οποία αναγκαστικά θα μοιραστεί με τα υπόλοιπα, μεγαλύτερα μέλη της οικογένειας. Υπάρχουν όμως ζωάκια που μπορεί ένα μικρό παιδί να χειριστεί με μεγαλύτερη ευκολία, χωρίς να μετατοπίσει την ευθύνη στο συγγενικό του περιβάλλον. Όπως και να έχει, η φροντίδα ενός ζώου, ακόμη και εάν περνάει εξ ολοκλήρου στο παιδί, οφείλει να έχει τη διακριτική επιτήρηση των γονέων, προκειμένου να εξασφαλίζεται η επιμελής ανατροφή του.
Παρακάτω, παραθέτουμε ένα crash-test ανάμεσα σε δύο δημοφιλείς παιδικές επιλογές (και όχι μόνο): τα χάμστερ και τα ινδικά χοιρίδια.
Τα χάμστερ
Παρότι συχνά τα χάμστερ παρουσιάζονται ως «τα ιδανικά κατοικίδια για παιδιά», αυτό δεν ισχύει σε απόλυτο βαθμό. Και αυτό γιατί, ενώ πρόκειται για μικρά ζώα που απαιτούν ελάχιστο χώρο, στην πραγματικότητα, επειδή ακριβώς είναι τόσο μικρά, μπορεί εύκολα να τραυματιστούν από τα παιχνίδια ενός άτσαλου παιδιού, να του πέσουν από τα χέρια ή να τα σφίξει υπερβολικά από την αγάπη του.
Επιπλέον, τα χάμστερ είναι νυκτόβια ζώα, που προτιμούν να κοιμούνται το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, απογοητεύοντας τα παιδιά που μπορεί να καταλήξουν να βρεθούν «δαγκωμένα» και εσείς προς αναζήτηση στέγης για το «εξοστρακισμένο» από το παιδί ποντικάκι. Σε κάθε περίπτωση, η λέξη-κλειδί στη συναναστροσή παιδιού-χάμστερ είναι η κοινωνικοποίηση. Αυτό είναι κάτι που οφείλετε να αναλάβετε εσείς πριν φέρετε σε επαφή τα δύο μέρη, προκειμένου το ζωάκι σας να έχει ήδη αποβάλει τη ντροπαλή του φύση και να έχει γίνει φιλικό, προτού έρθει σε επαφή με το παιδί.
Τα ινδικά χοιρίδια
Παρότι δεν είναι τα πρώτα ζώα που μας έρχονται στον νου όταν ψάχνουμε ένα κατοικίδιο για το παιδάκι μας, εντούτοις τα ινδικά χοιρίδια είναι μια λύση πολύ καλύτερη από τα χαμστεράκια.
Αρκετά μεγαλύτερα σε μέγεθος, μπορούν να αντέξουν λίγο παραπάνω τον άτσαλο χειρισμό καθώς δεν είναι τόσο «εύθραυστα». Και ενώ ο χώρος που καταλαμβάνει ένα κλουβί για ινδικά χοιρίδια είναι λίγο μεγαλύτερος από αυτόν που χρειάζεται ένα χάμστερ, εντούτοις οι απαιτήσεις του σε αξεσουάρ (και άρα και σε καθάρισμα) είναι εμφανώς πιο περιορισμένες. Αρκεί ένα κλουβί και μπωλ για το φαγητό και το νερό. Ούτε ρόδες, ούτε σωλήνες. Τουλάχιστον όχι απαραίτητα.
Σε επίπεδο χαρακτήρα, τα ινδικά χοιρίδια είναι αρκετά σταθερά, χωρίς ιδιαίτερη ανάγκη για κοινωνικοποίηση. Έχετε υπόψιν σας ότι τα συγκεκριμένα κατοικίδια έχουν ανάγκη από συμπληρώματα βιταμίνης C, είτε με τη μορφή σταγόνων που θα προσθέτετε στο νερό του, είτε με δίαιτα πλούσια σε πορτοκάλια ή άλλα φρούτα.
Είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί κανείς με τις προτάσεις μας, το σημαντικότερο είναι να διερευνήσουμε πρώτα τις προθέσεις του παιδιού μας. Συχνά, μια συζήτηση όπου του εκθέτουμε τις επιλογές του και τις ευθύνες απέναντι στις οποίες θα βρεθεί, μπορεί να αποδειχτεί σοφότερη κίνηση από την όποια δική μας έρευνα.
Αυτό το οποίο όμως πρέπει πάντα να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας είναι ότι, όσο και αν εμπιστευόμαστε την κρίση και την υπευθυνότητα του παιδιού μας, πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και να επιβλέπουμε τον τρόπο που φροντίζει το κατοικίδιό του. Στο κάτω-κάτω της γραφής, εμείς είμαστε οι ενήλικες και εμείς πρέπει να ανταποκρινόμαστε, πρώτα απ’ όλους, στο ύψος των περιστάσεων: τη σωστή φροντίδα του ζώου που φιλοξενούμε στο σπίτι μας.